Sniffy

Waarschijnlijk zal ik me over een paar jaar niet meer herinneren dat vandaag de dag was dat ik Sniffy conditioneerde. Ik zal eens glimlachen en denken: ja, zo ging dat dus met mij. De Maastrichtse studententijd. Opstaan om 7u46 en net de bus halen om 8u07, mijn uiterste best doen om zonder cafeine mijn aandacht erbij te houden bij een psychologiecollege en besluiten dat ik met gesloten ogen nonsens neerpen. Associaties de vrije loop laten. Had ze het over false beliefs testjes, das schreef ik kribbels over valse herinneringen en dwaalden mijn gedachten af naar het Honoursprogramma over het autobiografisch geheugen. Herinneringen in biografieen. Biografieen, 1 van de manieren om de werken van een auteur te begrijpen. Literatuurwetenschap. Wiel Kusters. Poezie. Wat is poezie?

En baf... opeens merk je de ontspoorde inktlijn door je notities op en besef je dat je echt wel Cappuccino Amarino nodig hebt om nog 1,5 uur alert te blijven. " We zitten nog altijd bij psychologie, meisje. Woensdag is Cultuurwetenschaploos." De chocoladedonuts met bresiliennenootjes uit de koffieshop mogen er trouwens ook wel wezen. Hebben iets weg van Ferrero Rochers.

Goed bezig, het is pas middag en ik herval al in voedsellikkebaarden. Komt het door Sniffy? Sniffy is een rat. Een rat uit het Psychologielab. Hij huist achter de link Sniffy_Pro_for_Windows en gedraagt zich zoals een real-life rat, maar ietsje actiever als je hem op versnelde weergave zet. Wat zei Baudrillard ook alweer over hyperrealiteit? Het virtuele dat het reeele overneemt? Maar goed, ik heb geen echt diertje obesitas bezorgd en dat is al een hele opluchting voor mijn rechtvaardige ziel. Nee, er is nu een fictieve rat in cyberspace die het verband legt tussen het duwen op een hendeltje en een mondjevol graantjes. Sniffy ging er ver in. Bij de extinctie werd hij zowat hysterisch van frustratie. Ik kan me voorstellen dat veel proefdieren een depressie krijgen door al die frustraties. Het dier als middel. Middel tot meer weten over... de menselijke psyche. Maar hoe kan je in hemelsnaam iets over de menselijke psyche te weten komen als je dieren test. Dieren, waarvan de rationalistische wetenschappers juist beweren dat ze fundamenteel verschillend zijn van de mens. Het punt van onderscheid? Rarara... de psyche, de rationaliteit. Een beetje paradoxaal, niet?

Gisteren dubbel goed nieuws gekregen op de CW-faculteit. Mijn opiniestuk over het multiculturele debat in de Nederlandse politiek viel in de smaak. Gek eigenlijk dat ik er zo hoog op scoorde, want voor ik de opdracht las, had ik geen idee wie Wilders en Vogelaar waren. Ook mijn 'audientie' met de rector Pieter Calje en hoogleraar Rein de Wilde verliep vreugdevol :) Mijn CV en motivatiebrief hadden al een indruk nagelaten. De indruk dat ik geschikt was, geschikt voor de Honours, geschikt voor het samenwerken met een hoogleraar, een eigen onderzoek naast het gewone studieprogramma, een blik achter de schermen van het academische leven... Of Wiel Kusters mijn priveprof wordt, of dat ik prof Maaike Meyer zal delen met drie medestudenten, dat is nog niet echt duidelijk. Alles hangt af van Kuster's enthousiasme en de extra inspanning (tegenwoordig werkt hij niet meer in de faculteit zelf, maar doet hij zijn onderzoek van thuis uit. Hij loopt hoogstens een paar keer per jaar langs op de unief.) Heeft hij voor mij een paar extra bezoeken aan de Grote Gracht over? En kom ik door hem dichter bij (de denkwereld) van Coetzee?

Dit en veel meer... lees er alles over tijdens de volgende afleveringen van Veerle's blogspot!

Blijf mijn kronkels even talrijk lezen, leef je in of laat je koud over de avonturen... Alle 32 :)