Veerle in Duurzaam Wonderland

Een productieve dag met twee nieuwe ervaringen/nieuwtjes die ik blogsgewijs wil vereeuwigen:

- Vanochtend kennisgemaakt van Anita van de IDoDareDream Foundation (http://www.dodaredream.nl). Met smaakbegeleiding van een schuimig zoete chai soy latte geluisterd naar het inspirerende projectplan van deze jonge organisatie en tegelijkertijd in mijn hoofd met allerlei ideetjes gespeeld voor samenwerking, partnerschap en toekomstige duurzame projecten van IDoDareDream en NJR.  IDoDareDream is een organisatie waar je op het eerste gezicht in gelooft en graag mee in zee wil gaan: oprecht hartelijke mensen, een motivatie om dromen (helpen) te verwezenlijken en geloof in de kracht van jongeren. Hier zullen we binnenkort vast nog veel over horen.

- Het is definitief: over een kleine twee weken zal NJR een avond lang de lichten doven! Meteen mijn eerste echte persoonlijke projectje binnen NJR sinds mijn aanstelling als bestuurlid Duurzame Ontwikkeling. Ter gelegenheid van de 10:10 EnergyChallenge organiseert NJR (en onze werkgroep Jong en Duurzaam) ons allereerste Dinner in the Dark. NJR medewerkers en werkgroepleden -ze weten het zelf nog niet- worden uitgenodigd om in het donker te smullen van een duurzaam driegangendiner. Op deze manier dragen we ons hapje bij aan het naar beneden laten tuimelen van de energiemeter van 10 oktober 2011. Het doel van 10.10 is namelijk de elektriciteitsmeter die dag met minstens 10 procent naar omlaag te krijgen. Hoewel we op NJR-kantoor wellicht net iets meer energie gaan gebruiken dan op andere dagen (tenzij we rawfood koken), zullen de 25 tot 30 deelnemers die avond niet zelf thuis koken, wat in één klap heel veel energie bespaart. Bovendien zal de maaltijd 100 procent biologisch en vegetarisch zijn. Ook streven we naar lokaal lekkers of een enkele exoot met fairtrade label. Achteraf krijgen de blind-eaters een docu en duurzame inspiratiesessie als toetje. En wie weet krijgen we hoog bezoek van een Stoere Vrouwenbrigade!

Waarom kunnen mooie dagen niet gewoon een paar uur langer zijn?

Over Thieme, klare taal, retrievers en zwetsers

Naast me schommelt een bejaarde labrador mee in het ritme van het treinstel. We zijn samen op weg van Utrecht naar Amsterdam. Hij neemt de tijd om te rusten, ik om mijn eerste -met de smartphone getikte- blog van de dag de wereld in te sturen. Wat voor dag zou dit beestje achter de behaarde rug hebben? Hij lijkt in ieder geval net zo doorleefd als ik; dichtvallende oogjes, snuit plat op de grond, een te strakke halsband,...
Toch denk ik niet dat hij vandaag net als ik veel te vroeg is opgestaan om op tijd bij de Tweede Kamer te zijn. Vandaag organiseerde NJR met de jargonbrigade de verkiezing va de KlareTaal- en Zwetsprijs 2011. Scholieren kozen de meest welbespraakte politicus en wie ongehinderd met jargon gooide bij debatten, kreeg dat vandaag ook te horen. D66-er Pechtold viel in de smaak van de jonge juryleden dankzij zijn humorrijke beeldspraak en rake replieken. Een CDA'er - wiens naam me nu even ontsnapt, maar vast terug te vinden is in de meeste Nederlandse media- zou de zwetsprijs in ontvangst hebben genomen ... als mr Geert Wilders niet opeens 'doe toch normaal, man' naar minister-president Rutte geroepen (daar wordt hij nu eenmaal voor betaald en trekt weer wat felbegeerde media-aandacht). Het debat werd voor twee uur geschorst en weg waren de kamerleden! Gelukkig kregen de jargonbrigadiers Pechtold wel nog te pakken.

Terugkijkend op de dag vond ik toch wel dat Marianne Thieme een eervolle vermelding Klare Taal verdiende. Dit baseer in niet op mijn persoonlijke politieke voorkeur, maar op een gevatte opmerking tijdens de beschouwingen. Thieme vroeg over de plaats van natuur in het hele begrotingsplaatje. Rutte zei dat hij van plan was daar later op terug te komen. Thieme: bij 'overige zaken' zeker. Ze sloeg de spijker op de kop.

De labrador is er ondertussen vandoor, samen met baasje de Amsterdamse nacht in. Hij zou zich zelfs vast nooit mogen neervleien op het 'overige'-plekje. En ook ik verdwijn in een station dat mijn naam niet kent in een wereld die een kunst maakt van recht spreken wat krom is (en andersom).

Living the 30 day challenge: koffie!

Een paar weken geleden postte Daphne van Happy Herbi (www.happyherbi.com) een interessant bericht op de Facebookgroep waar we allebei lid van zijn: '30 days to kick a habit'. Als je dertig dagen lang een slechte gewoonte naast je neerlegt of jezelf een nieuwe gewoonte probeert aan te leren, wordt het na het magische aantal van 30 dagen routine. Ze had het zelf ergens gelezen en nam zich voor de raad ter harte te nemen. Ik wilde natuurlijk niet achterblijven en maakte een lijstje van veranderpunten.

- Ik drink teveel koffie (lees: elke ochtend, middag en soms zelf avond), terwijl ik het als kind eigenlijk helemaal niet zo lekker vond. Hoewel ik me in eerste instantie enkel liet verleiden door een Soy Latte met veel suiker en schuim, ben ik in het stadium gekomen dat ik het goedje puur achterover sla. Desastreus voor mijn vergelende tanden, een paniekaanval voor mijn bloedsuikerspiegel en ook nog eens risicoverhogend op het gebied van kanker en burn-out. Bovendien wordt je, zo vertelt het internet, na een tijd slaaf van de koffiekan. Met een fikse koffieverslaving verkeer je zonder dagelijkse koffie-inname in een slaperige zombiemood. Je achterhoofd gonst dwingend:  "coffee, want coffee, crave coffee, now!!!".



- Ik doe amper (of zeg maar helemaal niet) aan sport. Hoewel ik mezelf wijsmaak dat ik best wel aan mijn nodige portie beweging toekom  ("Ik loop twee keer per week de trappen op naar de derde etage van de Beurs van Berlage", "Ik loop de volle 200 meter van voordeur naar tramhalte",  "Ik heb een fiets... "), weet ik goed genoeg dat ik eigenlijk helemaal niet sport. Naar een fitnesscentrum gaan vind ik onzin. Je zult me dan ook vaak horen zuchten dat ik echt niet ga betalen om op een elektronische fiets te gaan rijden die ondanks al je inspanningen geen meter vooruit komt. Dan zijn er dingen als Zumba, steps, aerobics, hottentotdance, etc. Ik heb respect voor de mensen die elke week gedwee een uur lang de stapjes van de instructeur volgen, maar ik weet op voorhand dat het mij horendol zou maken. In een vorig leven deed ik aan zelfverdediging: kung fu, beetje karate, ... Daarna werd het wat minder geweldig en sloeg ik enkel nog gele balletjes over een net. Ook dat is ondertussen uitgedoofd bij gebrek aan gravelpartner hier in Amsterdam. Conclusie: ik doe op dit moment niet, nada, noppes aan sport.


Ik voegde dan ook meteen de daad bij het woord. Mijn eerste uitdaging werd de Coffee Challenge Tussen 21 juli en 21 augustus raakte ik geen druppel koffie aan. Er waren natuurlijk verleidingen: de nieuwe frappuccino met soyacream die de Starbucks deze zomer lanceerde en Utrecht CS heerlijk deed ruiken, de korte nachten, urenlange vergaderingen en slaapogerige ochtenden bij het bestuursweekend van NJR, klussen en verhuizen in onze nieuwe woning met Pablo's ouders voor wie ik elke ochtend koffiegastvrouw speelde (maar zelf uiteraard weigerde). Soms was ik best bang voor de reacties van mensen die me kenden als een 'koffiemens'. Ik hoorde ze al denken: "Nu, eerst wordt ze veganist en zegt ze nee tegen alle dierlijke producten en nu wil ze zelfs geen koffie meer. Moeilijk kind!". Het viel echter bijzonder goed mee. Wel moest ik wel nog wennen aan thee, de logische volgende optie bij koffieweigering. Ondertussen vind ik het best drinkbaar, vooral de Chai chocolate, een Indiase kruidenthee uit de Ekoplaza met een lichte chocoladesmaak. Op 21 augustus was ik afgekickt. Ik wilde het vieren met een overwinningskopje koffie en inderdaad, na de eerste slok draaide mijn maag zich om. Jakkes, wat een bitter, smerig spul! En dat was het dan, ik was verlost van de koffie'ketens'. Sindsdien blijf ik braaf van het bruine goedje af. Nuja, tenzij ik ergens een soy frappucino tegenkom, dan moet ik toch even proeven.

Wordt vervolgd... (afgelopen maandag ben ik namelijk van start gegaan met niets minder dan de Bicycle Battle)

Duurzame Dinsdag, nachtelijke VU-bezoeken en Ronald Giphart

Lieve lezer,

Vanaf vandaag zal deze blog voornamelijk in het teken staan van Viva Las Vega's en de zijsporen ervan. Viva Las Vega's wil van plantaardig eten een feest maken en heeft de buik vol van 'vlees is toch zo lekker'-reacties. We willen een alternatief bieden, eters laten genieten van een maaltijden, hapjes, snacks, versnaperingen. Dat deze geen dierlijke delen bevatten maakt de smaak zeker niet minder lekker.

Vanochtend inspireerde Duurzame Dinsdag me tot actie. Originele prijswinnaar met initiatieven van duurzame energie tot milieuvriendelijk bouwen, duurzame speeltuinen, energieopwekkende fitnesscentra en recycle-fietsen. En bovendien twee fantastische jongerenwinnaars (proficiat Eric en Taco!) Maar opvallende weinig nieuws op het gebied van duurzaam voedsel. Daarvoor is er Viva Las Vega's!

Volgende week maandag komt het voltallige nieuwe bestuur samen. Vanavond heb ik een mailtje gestuurd naar recente interim-vegetariër Ronald Giphart en vannacht droom ik grote dromen over het meest memorabele Vega-festival aller tijden (binnenkort in Nederland?).