Konichiwa! (hallo) Genkie desu ka? (Hoe gaat het met jullie?) Genkie des! (Met mij gaat het goed). Lieve vriendjes in de landen met de vreemde talen (en Belgie). Voor mij geen nieuwe taal (ik bleek net te laat te zijn voor de registratie e E(nglish) S(econd) L(anguage) Course, dus stort ik me nu volledig op Japans ... en op mijn vijf andere vakken.
k ben nu precies een maand in Vancouver en al bijna twee maanden in Canada. Mijn Koreaanse vriendin Mikyung en ik worden depressief van de gedachte dat we hier nog maar 2 maanden en 3 weken zullen zijn. Er is hier veel te veel te doen voor zo een korte tijd! De afgelopen weken liep ik van de gratis proefsportweek, naar de studentassociation fair naar de communicity service orientatie. En dan waren/zijn er nog de UBC vakken, die toch wel een beetje moeilijker zijn dan de Maastrichtse PGO (oh, ik mis PGO!!!). Tot gisteren draaide ik op 6 vakken, wat toch wel een beetje teveel bleek om te combineren met al mijn hobby's hier. Dus met pijn in het hart heb ik er eentje laten vallen. Wat overblijft: (indien niet geinteresseerd in vakken, spring naar beneden)
VAKKEN
- Memory (2 lezingen per week over de herinneringen in onze breintjes en wat daar allemaal mis mee kan gaan. Viva amnesia! De prof klinkt verdacht veel als Homer Simpson, speelt de Sinterklaas door elk college kauwgom naar studenten te gooien als ze een vraag stellen en maakt er een sport van om elk college over zijn 1-jarige baby te vertellen). Maar misschien denk ik er volgende week minder positief over, want ik heb er volgende donderdag mijn eerste 'midterm'examen van.
- Behaviour Disorders (3 uur per week): Super interessante les over psychopathology, depressie en andere dingen waardoor gaat beseffen dat het toch nog niet zo erg met jezelf gesteld is ( al moet je wel oppassen dat je jezelf niet teveel in bepaalde symptomen herkent. De prof kon zo uit een toneelacademie komen. Ik hou van haar psychopatenimitaties! Hoewel ik voor dit vak les heb tot halfacht 's avonds, vliegt de tijd.
- Culturele Psychologie (3 lezingen per week0: Of: waarom Japanners minder individualistisch zijn dan Amerikanen. Denken mensen anders in andere culturen en hoe kunnen we dat testen. De prof schreef ons handboek, dus je krijgt de informatie dubbel. Handig.
- Culturele Anthropologie (2 lezingen per week plus tutorial): herinnert me heel erg aan Maastricht. Veel over 'wat is cultuur', veldwerk, sociale constructies, ... maar ook over witchkraft, cultureshock, rituelen en hockey :) Een paper wacht volgende week om geschreven te worden...
- Teaching Writing (2 keer per week): vak dat onverwacht in mijn schoot viel toen ik een mede-exchanger volgde naar haar volgende klas. De leraar leek me te geflipt om waar te zijn. Hij klom op de tafel, zong luidkeels Shakespeare, imiteerde Monty Python en had iets van Johny Depp. Dus heb ik me er voor ingeschreven. Onderwerp van de les: hoe kan je middelbare school leerlingen enthousiast maken voor schrijven. Echte inhoud van de les: one-man show van prof Kedrick over de ludieke gschiedenis van pen en papier, Japanse poezie en dreigbrieven uit krantenknipsels. Hoewel het de meest vreemde les is die ik ooit heb gehad, kan die luidkeelse man soms wel eens vermoeiend zijn zo vlak na het ontbijt...- Gisteren heb ik besloten Sensory Systems (oftewel: hoe werken de neuronen in de retina van het oog?) te laten vallen. Op de prof beoordelingswebsite was ik al gewaarschuwd voor prof Giashu "run away fast! She's evil!". Ik was beter vlugger weggerend, want die vrouw vloog sneller door de zintuigen dan mijn pen kon neerschrijven.
REIZEN
Tot daar het academische gedeelte van mijn leventje hier. Het leven daarbuiten is echter interessanter. Natuurlijk hebben we veel feestjes met de andere uitwisselingsstudenten. Erg ironisch eigenlijk. Hoewel ik in Canada ben, heb ik amper Canadese vrienden. De meerderheid van mijn feest- en reisgenootjes komen uit Korea (veeeeeeeeeeel Koreanen), Japan (mijn prive-leraren en leraressen Japans), Taiwan, Zweden, Spanje ( ik heb de echte JUAN gevonden!!!) en eentje uit Ierland, Buiten feesten, probeer ik ook zoveel mogelijk van Vancouver en omgeving tee zien.
Elk weekend zit vol uitstapjes. Vorig weekend bracht ik door in Penticton (hier zeven uur vandaan) voor een driedaagse met Canadese gastfamilies. Ik verbleef bij een veggie gezin met een passie voor Ierland. Harpmuziek, dans en tofu, het kon niet beter! En natuurlijk een interessant kosmosobservatorium, meren en prachtige bergen en ravijnen (en Clouseau als Belgisch cultureel product).
Het weekend ervoor was het prachtig zonnig weer. Reden genoeg voor mij an mijn Zweedse vriend Alex om naar Vancouver Island te varen (ongeveer 5 uur onderweg). En wat voor een onderweg! Op de ferry hadden we de luxe om echte Orka's te bewonderen vanaf het dek. Een Canadees naast ons was met verstomming geslagen. Hij had op zijn honderden ferrytochten nog maar 3 keer orca's gezien en nog nooit zo vlak bij de boot. Het was impressionant, fascinerend en zo adembenemend dat ik er niet aan dacht mijn fototoestel op de zwart witte beestjes te richten. In Victoria (hoofdstad van BC), gelegen op het eiland, hadden we een actief weekend. Zaterdag wandelden we uren in de zomerse hitte (het was 29 graden!) langs het water, het parlementsgebouw en de wel erg Brits aandoende straatjes. We verwonderden ons over de hippies en al de concentratie van veggie restaurantjes en tweedehandsboeken winkels. De zoektocht naar het kasteel bleek niet zo een succes. Na drie uur wandelen, raakten we hopeloos verdwaald in de buitenwijken van Victoria. Een vreemd vrouwtje wees ons de weg naar een donker bos (we hadden zware vermoedens van hekserij), dus maakten we uit veiligheidsoverwegingen rechtsomkeer. Zondag bracht ons naar de bossen van Potholes National Park. Echt het Canada dat je op postkaarten ziet: bergen, veel groen, zwemmen in meertjes met speelse otters, braambessen van de bomen plukken, oppassen voor beren...
Het weekend daarvoor gingen we hiken in de jungle van Stanley Park. Onderweg ontmoetten we heel wat wabeertjes (raccoons rule!) en spotten we zelfs een paar totempalen. Na acht uur wandelen (zonder eten) kwamen we terug in de bewoonde wereld. Geen wonder dat ik hier zo makkelijk gewicht kwijtraak. De week daarvoor had ik immers al Grouse Mountain getrotseerd (2,5 uur steil naar boven klimmen om in het land van de eekhoorntjes en grizzlyberen terecht te komen). Vermoeiend, maar worth the sweat...
NEVENACTIVITEITEN
De clubdays hadden zoveel Amerikaanse flair, dat ik me even in een Amerikaanse high school film waande. Het student centrum van drie verdiepingen stond vaol standjes van studentenclubs. Kies je club! Van yoga tot rafting, van journalist for human rights tot the UBC loves Vaginas club. Uit puur vermaak ben ik lid geworden van Origami club (de Japanner die de uitleg gaf, was een verbluffend vouwer en toverde een roos uit papier tevoorschijn. Ik was meteen verkocht en betaalde de 2 dollar lidgeld). Verder ben ik lid van de Psychologie Studentenclub (als welkomsgeschenk kreeg ik een gratis rat) en de filmclub (elke week film kijken voor maar 2 dollar). Ik ben nog niet zeker, maar waarschijnlijk ga ik ook bij de Yogaclub (de gratis proefles viel heel goed mee, net als de karate en capoeira klas).
Om mijn steentje bij te dagen aan de Vancouveriaanse wereld, doe ik elke week vrijwilligerswerk in een Inner-City school met Indigineous kinderen van 9 tot 13 jaar. Volgende week geef ik mijn eerste les... Arts and Cultures... Spannend! En op donderdagavond (en dit weekend) doe ik vrijwilligerswerk voor Earthsave ( www.earthsave.ca ) een non-profit educationele organisatie die bewustzijn voor gezondheid, milieu en ethische voedings- en levensstijlen bevordert. Hun jaarlijkse festival Taste of Health vindt dit weekend plaats. Je kan mij vinden bij hun infostand en als uitdeelster van gratis (vegan) hapjes! Nyam!!!
Heel veel groetjes! Foto's kunnen jullie vinden op http://cid-623d43d05c27b292.skydrive.live.com/browse.aspx/Photos/September%202008 of op het geliefde facebook!
Mis jullie!!!!!!!!!!
Dikke kussen uit Vancouver!
Veerle (die zichzelf hier Joanna noemt)
vrijdag 26 september 2008
maandag 22 september 2008
The family feeling:
Imagine yourself sitting at the kitchen table of a house you barely know. You arrived there exactly one day ago, met the two housecats Dionysus and Artemis, had a delicious vegan dinner with the family and enjoyed breakfast together. The evening before their vegetarian home-schooled children (they rule!!!) performed in their own mini-concert in which Caitlin (the 16-year old, but quite mature for her age, daughter) was playing a heavenly harp and her 13 year old brother (named Jasper and dancing through the house in his Spiderman pyjama) left us breathless when he played a whole repertoire of violin songs (from classic to fiddle), all by heart and learned by ear. Amazing little boy, you thought while you tried to find the right words to describe how beautiful he performed. English has such a variety of words, that it must sound ridiculous for natives to hear my exclamations being limited to ‘nice’, ‘beautiful’, ‘cool’ and ‘amazing’. Great Veerle, time for you to buy a decent dictionary full of synonyms, you think (in case your name is not Veerle, you can replace this for your own name). Anyway, I don’t use my Belgian name anymore. Last Thursday I almost missed my doctors appointment, because I didn’t recognize my own name being called. At least, I didn’t understand the way doctor Fisher was trying to pronounce my name. No, just stick to Joanna, that will make things easier for all of us.
Before I start wandering around with words, I’ll just give you a quick description of the place where you imaginer yourself staying for a free weekend: Penticton. As Google Earth proudly showed me before arriving here, Penticton is located right in the middle of two lakes. No, let’s use the right expression before you think I am sailing on a ship right now. Penticton is somewhere between two lakes (Okanagon Lake and (other) Lake). Highlights of the city (at least, from the Penticton Rotarian perspective) are the Astronomical observatory, the Tinhorn Creek Winery (where we tasted our first chocolate cup of sweeter-than-sweet icewine (remember that name, because I’m sure you want to taste it at least once or twice or more in your life (in my opinion once you taste it, it’s hard to resist a second cup, even though I’m not an alcohol fan at all) and an old restored boat (the 91-year old guide would be disappointed in me if he would read I described his favourite ship, his work and his life, as an ‘old boat at the beach’. How can i describe the authentical feeling I got while walking in the big common area in Victorian style, imaging myself wearing a wide dress and gliding gracefully through the ladies sitting room (with piano and soft coaches). If this place would offer a coach surfing possibility, it would be one of the far most popular Okanagan spots. After listening together to my audio disc of Belgian music (if forgot to mention I put our CD (Available Online, made by me and Pieter) on the mp3 cd. Disorganized as I am I forgot to bring some jewels with me (who are these ignorant people who vote me to organized person on ‘compare people’ at Facebook? Ever seen my room? Ever seen the spiderweb in my mind?)
Help me, I have to many words in my head this evening. Are this the side effects of a too long time without writing? Are the unwritten thoughts taking revenge on me? Is English a more impatient language that my native Dutch? Why can’t I just tell about the line-dance evening with the Dutch Ankie (who is married to a Canadian and calls herself Anna, because she doesn’t like the Canadianse version ‘Enkie’. It makes sense...There was free Rotary food (North American of course) this evening. What do you think? Indeed, hamburgers! Oh happy day, they had a lot of vegetarian ones! I love Canada!!! In my head I was already preparing how I would teach a Belgian song to all the people, but in the end the only thing we needed to do was planting a small pin in a world map (high concentration in East-Asia ... Who knows how that’s possible? Especially Korea and Japan seemed well-represented. To make time shorter, i flash myself (and you, my friend) to the present (Saturday evening 20th of September), sitting at a kitchen table in Penticton in the house of the MeikleJohn’s-Ferrari family, enjoying their view over the night lights of Penticton city. Too bad that we will only stay for some more hours, In the morning Caitlin and mother Jacinta will leave before sunrise. A ‘wise woman festival’ offers free sunrises, so they want to be there on time. You didn’t see a free sunrise everyday J, at least not in combination with inspiring workshops of influential women from all around the region. If I would need to be back in UBC on Monday morning, I would be too nosey to let this pass without me. Hopefully mother and daughter will have a lot of fun.
I can feel my eyes getting heavy. Time to sleep for this Belgian girl... or should I shower first? Nope, the way straight to bed is shorter... let’s go for it!
Imagine yourself almost sleeping, writing with full stomach and being happy in a family you will probably not see anymore the next year(s), while the rest of the house is asleep, It’s a irrealistic feeling, but for the first time here in Canada i really feel at ‘home’. I love the way this family treat eachother, their patience, their creativity and energy, their endless talents, their warmth to eachother and to us. It’s strange how you can start loving people even when you just know them for one day. Anyway, I hope to return here soon (with Pieter....?) to visit them again.
Have a nice sleep,
Take care,
Veerle
Before I start wandering around with words, I’ll just give you a quick description of the place where you imaginer yourself staying for a free weekend: Penticton. As Google Earth proudly showed me before arriving here, Penticton is located right in the middle of two lakes. No, let’s use the right expression before you think I am sailing on a ship right now. Penticton is somewhere between two lakes (Okanagon Lake and (other) Lake). Highlights of the city (at least, from the Penticton Rotarian perspective) are the Astronomical observatory, the Tinhorn Creek Winery (where we tasted our first chocolate cup of sweeter-than-sweet icewine (remember that name, because I’m sure you want to taste it at least once or twice or more in your life (in my opinion once you taste it, it’s hard to resist a second cup, even though I’m not an alcohol fan at all) and an old restored boat (the 91-year old guide would be disappointed in me if he would read I described his favourite ship, his work and his life, as an ‘old boat at the beach’. How can i describe the authentical feeling I got while walking in the big common area in Victorian style, imaging myself wearing a wide dress and gliding gracefully through the ladies sitting room (with piano and soft coaches). If this place would offer a coach surfing possibility, it would be one of the far most popular Okanagan spots. After listening together to my audio disc of Belgian music (if forgot to mention I put our CD (Available Online, made by me and Pieter) on the mp3 cd. Disorganized as I am I forgot to bring some jewels with me (who are these ignorant people who vote me to organized person on ‘compare people’ at Facebook? Ever seen my room? Ever seen the spiderweb in my mind?)
Help me, I have to many words in my head this evening. Are this the side effects of a too long time without writing? Are the unwritten thoughts taking revenge on me? Is English a more impatient language that my native Dutch? Why can’t I just tell about the line-dance evening with the Dutch Ankie (who is married to a Canadian and calls herself Anna, because she doesn’t like the Canadianse version ‘Enkie’. It makes sense...There was free Rotary food (North American of course) this evening. What do you think? Indeed, hamburgers! Oh happy day, they had a lot of vegetarian ones! I love Canada!!! In my head I was already preparing how I would teach a Belgian song to all the people, but in the end the only thing we needed to do was planting a small pin in a world map (high concentration in East-Asia ... Who knows how that’s possible? Especially Korea and Japan seemed well-represented. To make time shorter, i flash myself (and you, my friend) to the present (Saturday evening 20th of September), sitting at a kitchen table in Penticton in the house of the MeikleJohn’s-Ferrari family, enjoying their view over the night lights of Penticton city. Too bad that we will only stay for some more hours, In the morning Caitlin and mother Jacinta will leave before sunrise. A ‘wise woman festival’ offers free sunrises, so they want to be there on time. You didn’t see a free sunrise everyday J, at least not in combination with inspiring workshops of influential women from all around the region. If I would need to be back in UBC on Monday morning, I would be too nosey to let this pass without me. Hopefully mother and daughter will have a lot of fun.
I can feel my eyes getting heavy. Time to sleep for this Belgian girl... or should I shower first? Nope, the way straight to bed is shorter... let’s go for it!
Imagine yourself almost sleeping, writing with full stomach and being happy in a family you will probably not see anymore the next year(s), while the rest of the house is asleep, It’s a irrealistic feeling, but for the first time here in Canada i really feel at ‘home’. I love the way this family treat eachother, their patience, their creativity and energy, their endless talents, their warmth to eachother and to us. It’s strange how you can start loving people even when you just know them for one day. Anyway, I hope to return here soon (with Pieter....?) to visit them again.
Have a nice sleep,
Take care,
Veerle
Abonneren op:
Posts (Atom)
