donderdag 25 april 2013

Sushi-Time

Mijn eerste sushi-ervaring was vegan. Jawel, voor mijn drastische dieetswitch had ik nog nooit voet gezet in een sushitent. Ik vond rauwe vis ontzettend stinken en kon me niet voorstellen dat je een echt vol gevoel kon overhouden aan een paar zielige rolletjes rijst met zeewier. In Vancouver nam ik de proef op de som. Een paar Japanse en Koreaanse uitwisselingsstudenten wisten we met een list het Canadese Chinatown in te lokken en voor ik het goed al wel besefte zat ik met een bubble tea (zo een mierzoet drankje met gelachtige bolletjes en een flinke scheut sojamelk) aan tafel bij een All You Can Eat sushibar.

Ik heb hier niets te zoeken, hoorde ik mezelf zeggen. Wat kon ik in hemelsnaam eten in een restaurant dat harde winst maakte uit bedreigde rauwe tonijn? Mijn Aziatische vrienden glimlachten en vroegen de serveerster iets in het Japans. Het meisje kwam aansnellen met een aparte kaart: 'vegetarian options'.  De Japanse namen van de verschillende sushisoorten zeiden me niet veel, maar de woorden avocado, komkommer, wortel, gember en tofu klonken gelukkig wel vertrouwd. "Doe me maar een combinatie met zoveel mogelijk verschillende vegan sushi-opties," stelde ik voor. Mijn tafelgenoten gooiden het voor de gelegenheid ook over de veganistische boeg. Met onze bestelling zouden we in staat zijn alle verschillende vega opties van de kaart te proeven. Ik was benieuwd.

Toen de tafel eenmaal vol schattige rolletjes stond, zag het er best wel indrukwekkend uit. Ik had verwacht dat er alleen maar typische rondjes met vulling zouden zijn. Ik keek verlekkerd naar het bord met rolletjes gevuld met zoete komkommer, geconfijte wortel, avocado-paprikamoes en tofu. Dat was maki sushi, legde mijn vriendin Saori me uit, maar de Japanse keuken kende nog veel meer varianten. Zo waren er op het bord ernaast warme hoesjes van gemarineerde tofu met een sierlijk stukje avocado de rug gebonden en kunstige sliertenconstructies van zeewier in alle kleuren of lange loempia's met een zijdenzoet sausje. Alles keurig geserveerd met kommetjes sojasaus, ingelegde gemberschijfjes en wasabi. Die Japanners wisten hoe ze hun vega klanten moesten verwennen.

De eerste hap smaakte goddelijk. Ik had nog wat moeite om het sushihapje tussen twee stokjes te klemmen zonder het zeewierlintje te breken, maar na wat oefenen kreeg ik het steeds beter onder de knie.  Dit was verslavend! De loempia was precies pittig en krokant genoeg,  de tofu kreeg door de marinade een totaal nieuwe betekenis en ik beloofde plechtig nooit meer zomaar rijst te zeggen tegen de subtiele smaaknuances van sushirijst. Ik besefte die avond bovendien voor het eerst dat ik een fan was van zeewier. Dat het ook nog eens goed bleek te zijn voor de gezondheid en het milieu, was handig meegenomen.

Sinds die dag ben ik niet meer weg te slaan uit sushitenten. Dat ze steeds populairder worden in Nederland, vind ik alleen maar leuk. Al zou ik er persoonlijk voor opteren het rauwe vis gedeelte van de kaart te schrappen en alleen nog de vegan opties aan te bieden. Als je ziet hoeveel daar alleen al mee mogelijk is, wil je toch niets anders meer?



Mijn favoriete sushirecept

Laatst stond ik in de keuken met de vegetarische chef Jacinta Bokma die druk bezig was met de voorbereidingen van haar nieuwe kookboek De Snelle Vegetarier. Ik mocht het volgende sushirecept van haar proeven. Heerlijk! Ik kan niet wachten tot het boek op de markt komt in mei!

Dit heb je nodig:

1 pak sushirijst
1 eetl. rijst- of witte balsamico-azijn
1 zakje norivellen
1  komkommer
1 avocado
50 gr zeekraal of sprietjes bieslook
Zongedroogde tomaten-cashewdip voor sushi
rolmatje
sojasaus

Kook de sushirijst volgens de instructies op het pak. Roer daarna de azijn door de gare rijst.
Sushi rollen: Zet op tafel een kommetje water klaar. Maak je handen steeds nat en pak daarna een handje rijst. Vorm een eivormige bal en druk met je vingers over de hele breedte van de nori plat. Ga zo door tot het hele vel nori bedekt is met een zo dun mogelijke laag rijst. Zorg er alleen voor dat het bovenste randje nori vrij blijft: dit wordt je plakrand.

Verdeel de cashewcrème in een lange baan (als een soort slang) over het midden. Bedek over de hele breedte met een reep komkommer, reepjes avocado en zeekraal of een paar sprietjes bieslook. Rol de sushi op en snijd de rol met een nat, scherp mes in schijfjes. Geef de sojasaus er apart bij.

Zongedroogde tomaten-cashewdip voor de sushi :
100 gr cashewnoten
50 gr tofoe (probeer aan gerookte te komen!)
6 zongedroogde tomaten (op olie, uitgelekt)
1 eetl. citroen- of limoensap
(kruiden)zout

Doe alle ingrediënten in de keukenmachine (of een hoge kom als je de staafmixer gebruikt) en draai tot een romige dip.
Benieuwd naar meer recepten? Kijk dan op devegetarier.nl en opveggiechallenge.nl

Veerle Vrindts
Is
 een van de oprichters van stichting Viva Las Vega's
Was vorige week donderdag als spreker te zien bij de Nederlandse premiere van Vegucated bij Crea in Amsterdam
Heeft ter voorbereiding heel de dag met het Viva Las Vega's team in de keuken gestaan om sushi te rollen
Hoopt op nog veel meer inschrijvingen bij haar campagne Veggiechallenge.nl

maandag 15 april 2013

Mijn VeganChallenge

Ik herinner me nog goed mijn laatste portie kaas. Dat was in zo een goedkope Canadese diner in downtown Vancouver, ergens in september 2008.  Ik at geroosterd stokbrood gerold in een halve kilo gesmolten mozzarella. Het smaakte me niet. Sinds mijn Zweedse vegan buddy Alex me op het dierenleed achter zuivel wees, had alles van melk een bittere nasmaak. De volgende dag zou mijn VeganChallenge beginnen: een maand zonder dierlijke producten. Ik zag het als een experiment, een gek idee waarmee ik mijn ouders telefonisch op de kast kon jagen. Iets waarmee ik mijn jeugdige rebelsheid kon tonen nu ik voor het eerst een half jaar in het buitenland woonde. Tegelijkertijd was ik trots dat ik eindelijk spontaan iets goeds deed voor de wereld. De vliegtuigreis naar Canada was verre van CO2 neutraal. Door een maand als veganist te leven, zou ik voor een groot deel mijn schuld afkopen. Volgens het internet waren mijn dertig dagen als planteneter goed voor een compensatie van maar liefst 37 kilo CO2, 70 vierkante meter landbouwgrond en 55306 liter water. En op de koop toe zou ik mezelf de reddende engel kunnen noemen van minstens anderhalf dier. Een heldendaad die ik maar al te graag aan mijn palmares wilde toevoegen.

Maar hoe begin je aan je eerste maand als vegan? Alex nam me meteen op sleeptouw. Eerste stop: de supermarkt! Ik had verwacht tussen de felgekleurde rekken met schreeuwerige merken amper iets puur plantaardig te vinden. Niets was minder waar. In nog geen tien minuten was ons karretje vol. Oreo-koekjes bleken zuivel- en eivrij,  slechts een klein deel van de pastaverpakkingen had eieren bij de ingrediënten staan en in het koelvak vonden we wel tien verschillende soorten vegaburgers, kruimgehakt en shoarmastukjes, allemaal zonder iets dierlijks erin. Als alternatief voor melk verkocht de keten zowel soja-, amandel- als rijstmelk in allerlei smaakjes. De aardbeiensojamelk was niet te onderscheiden van Fristi, wist mijn Zweedse vriend me te vertellen. Op de groenten- en fruitafdeling leefden we ons helemaal uit. De meest vreemde vruchten kregen een kans en belandden naast de kiloverpakkingen linzen, kikkererwten en noten in ons karretje. Als nagerecht kochten we frambozensorbet en kokosroomijs, beiden melkvrij en met een vrolijk Vegan Friendly-logo. 
Als extraatje gingen we langs een Whole Foods winkel. Ik keek mijn ogen uit: dit was het vegan walhalla! Al mijn comfort foods bleken een vegan variant te hebben, van pizza tot burrito's, van vegan cheesecake tot sauzijnenbroodjes.  Hoe had ik durven denken dat je jezelf als veganist iets moest ontzeggen?

Die avond kookten we ons eerste potje 'vegan modder', zoals we het zelf noemden. Het werd een heerlijke curry-smurrie met verse groenten, linzen, rijst en een allegaartje van oosterse kruiden. Niet meteen het meest fotogenieke gerecht,  maar het smaakte hemels. De zelfgemaakte vegan cinnamon rolls waren echter wel een plaatje waard. Mijn eerste dag als veganist was een voltreffer.  En er zouden er nog veel volgen!



Wil jij ook een vegetarische of veganistische uitdaging aangaan? Schrijf je dan nog tot 1 mei gratis in voor de VeggieChallenge: veggiechallenge.nl

Veerle Vrindts
Is
 een van de oprichters van stichting Viva Las Vega's
Lust heel graag cinnamon buns en ander zoets
Is deze week donderdag als spreker te zien bij de Nederlandse premiere van Vegucated bij Crea in Amsterdam
Hoopt op nog veel meer inschrijvingen bij haar campagne Veggiechallenge.nl

Thanks for visiting!