Mollina- España!!!!!!!!!!

Lieverds,

Ik heb het eerst in het Spaans geprobeerd, maar na 2 bladzijden tekst was ik nog niet verder dan de luchthaven, dus ik moet echt een schrijfversnelling inlassen als ik alle onbeschreven wil aanhalen. De hoogtepunten van de afgelopen maanden dragen ongetwijfels een Spaanse geel-rode vlag onder de arm, maar sommigen laten zich ook aantikken als sprankelende korte momentjes met Pieter (waarin ik een beetje mental couch probeerde te spelen ivm zijn bachelorscriptie (die hij vrijdag definitief gaat afronden, toch?)). Maar om een lang verhaal kort te maken, na de examens eind mei, een eerste tien op een examen van cultuurwetenschappen, een gelukkig en wel afgesloten Honoursprogramma met presentatie in het Engels en schrijftweeweekse aan Frietjes met Pindasaus, ben ik op 21 juni naar Spanje verrokken. Alleen in het vliegtuig vanuit het koude Maastricht. God, het is vandaag precies een maand geleden, maar het lijkt alsof ik daarnet nog met slaapoogjes op die luchthaven zat en met kopieën van Psychologie (over Descartes en ontologie) op schoot zat voor het vliegtuig vertrok. De reis zelf was onvergetelijk, hoewel we (Jolien, Hanne, Fanny, Lukas, Tuur en ik) niet echt veel hebben uitgevoerd. Geen echte youth in action, maar youth in ontspanning. Goh, is het echt al meer dan drie weken geleden dat we naar het strand kuierden, het zwembad onze beste vriend maakten, schaakten en waarheid-doen-of-durfden tot de late uurtjes en veel over en weer naar de winkel wandelden om tot blarens toe reuzeflessen water te halen. De voetbalwedstrijden van het WK de ijsjes op het strand, de zonnecreme en de fotosessies, is het echt al zo lang geleden?

Nee, niet zo lang, aar de tijd vliegt hier en nu in het tweede Spanje. Niet het Spanje van Costa Blanca en Valenciaanse overwinningen Niet ht handtasje en de rivier van bomen, maar waaiers en arabische motieven. En Spaans, natuurljk Spaans. Al verwatert het Spaans elke dag. Hoewel we in het begin nog braaf Spaans tegen elkaa praten buiten de lessen is de hoofdtaal spontaan geswitsched naar Engels. Ik leg me erbij neer. Het is nu eenmaal logisch dat onze Israelische vrienden Enat, Aviram, Lital en Michal nu eenmaal liever in het Engels converseren. En ook voor Edina uit Hongarije is het makkelijker om lange verhalen over werken en liefde, over Oost en West, over relaties en verdriet, projecten en twijfels,... vlotter in het Engels kan vertellen. Toch merk ik dat mijn Spaans er door het vele Engels precies enkel op achteruit gaan. Al kan dat ook maar een indruk zijn.

Zie je daar twijfel je weer Veerle. Ik betrap je er heel de dag op. En dat terwijl de dag zo vol en leerrijk en zalig was. Ik bedoel maar... wie zou er niet een dag met mij willen ruilen als ie zou weten dat ik vandaag door de mooiste stad van Spanje heb gekuierd: Ronda. Een stad op een kloof waarbij de twee helften door ee gigantische brug worden omarmt. Het was prachtig, net als de straatjes met schilderachtige pleintjes, het park en het uitzicht aan het einde, de sneeuwwitjes huizen, enz... Ha, wat heb ik spijt dat ik die keramieken kleurrijke regenschotel niet heb gekocht voor mama. Maar 18 euro was echt wel te veel voor een bord, zeker als je er eigenlijk drie of vier van wilde kopen... Hoedanook betreur ik helemaal niet dat ik als zondaguitstap voor Ronda heb gekozen. Tegen de middag bracht de bus ons echter naar Marbella, de jetset van Spanje. Er was niets pitoresks aan. Integendeel. We werden begroet door een bos vol stoelen op een grijs strand. Al die ligzetels waren natuurlijk geld waard, eeerbepaald 6 euro per stoel. Bijgevolg vonden we na lang zoeken een plaatsje op het zand. Maar Veerle en zand gaan niet goed samen en ´zoute zee´erbij al helemaal niet. Toch heb ik me wel kunnen ontspannen, een beetje toch... Na een tijd was het water niet meer zo koud als naar mijn eerste bibbergevoel en wareb de niddellandse zee golven van de costa del sol misschien toch niet zoooo vuil als ik ze dacht aan te treffen.



Maar ik dwaal weer af. Op deze manier kan ik nog uren doorgaan. Stick to the points!
Veerles culturele verschillen tot nu toe:

- Voor Israeliers is het erg onbeleefd om geen fooi te geven. Die fooi kan met gemak 5 euro zijn als je voor wat meer geld gaat eten. Lital was dan ook erg geschokt toen ze zag dat de anderen geen fooi achterlieten voor de bediening bij de tapaszaak in Sevilla. Ze begreep niet goed dat de fooi niet het enige loon is dat de obers krijgen. In Isrqel is dqt vaak wel het geval, wat een fooi erg welkom maakt.
- In Hongarije zijn er traditionele huwelijken waarbij de bruid of de bruidegom ontvoerd wordt door de vrienden en de echtgenoot(e) hem/ahar moet gaan zoeken. Op zijn of haar tocht moet hij opdrachten uitvoeren bv. wijn drinken uit de schoen van geliefde enz...

Er is op zo´n huwelijk trouwens niet alleen een openingsdans, maar ook een speciale dans van de geliefden en natuurlijk heel veel volksdansen.

- In Hongarije en Polen (en misschien ook in andere landen) vieren mensen hun naamfeest ala ware het een verjaardag. Met cadeautjes en al... Denken jullie aan mij op 4 januari

- Op vrijdag houden Joden Kedousch, het heilig maken van gedesemd (in zout gedept) brood en wijn. Vervolgens leest iemand een paar versen uit een prachtig versierd kleurrijk gebedenboek... en voila... daar gaat het wijnglas al rond beginnend bij de oudste man, de chronologische zonen en dan de vrouwen. Niet echt feministisch, maar Enant fluisterde nns vlug toe dat bij bepaalde gezinnen zoals de hare er niet op man/vrouw, kind/ volwassene wordt gelet

Waarschijnlijk weet ik er nog veel meer, maar ik moet nu echt aan slapen. Het is de eerste keer dat mijn oogleden en ´zwaar wegen´. En de lettertjes hallucineren voor ñijn ogen. Oh, dit is raar,leuk, maar duizelingwekkend. Ondertussen tikt Edina om kwart na 1 rustig verder.




Maar ik heb echt slapekes nodig... morgen wordt een lange dag (hopelijk)

Zie jullie graag!!!!!!!!!!!!!!

Veerle