Na een maand grizzlyberen...

Konichiwa! (hallo) Genkie desu ka? (Hoe gaat het met jullie?) Genkie des! (Met mij gaat het goed). Lieve vriendjes in de landen met de vreemde talen (en Belgie). Voor mij geen nieuwe taal (ik bleek net te laat te zijn voor de registratie e E(nglish) S(econd) L(anguage) Course, dus stort ik me nu volledig op Japans ... en op mijn vijf andere vakken.

k ben nu precies een maand in Vancouver en al bijna twee maanden in Canada. Mijn Koreaanse vriendin Mikyung en ik worden depressief van de gedachte dat we hier nog maar 2 maanden en 3 weken zullen zijn. Er is hier veel te veel te doen voor zo een korte tijd! De afgelopen weken liep ik van de gratis proefsportweek, naar de studentassociation fair naar de communicity service orientatie. En dan waren/zijn er nog de UBC vakken, die toch wel een beetje moeilijker zijn dan de Maastrichtse PGO (oh, ik mis PGO!!!). Tot gisteren draaide ik op 6 vakken, wat toch wel een beetje teveel bleek om te combineren met al mijn hobby's hier. Dus met pijn in het hart heb ik er eentje laten vallen. Wat overblijft: (indien niet geinteresseerd in vakken, spring naar beneden)

VAKKEN

- Memory (2 lezingen per week over de herinneringen in onze breintjes en wat daar allemaal mis mee kan gaan. Viva amnesia! De prof klinkt verdacht veel als Homer Simpson, speelt de Sinterklaas door elk college kauwgom naar studenten te gooien als ze een vraag stellen en maakt er een sport van om elk college over zijn 1-jarige baby te vertellen). Maar misschien denk ik er volgende week minder positief over, want ik heb er volgende donderdag mijn eerste 'midterm'examen van.

- Behaviour Disorders (3 uur per week): Super interessante les over psychopathology, depressie en andere dingen waardoor gaat beseffen dat het toch nog niet zo erg met jezelf gesteld is ( al moet je wel oppassen dat je jezelf niet teveel in bepaalde symptomen herkent. De prof kon zo uit een toneelacademie komen. Ik hou van haar psychopatenimitaties! Hoewel ik voor dit vak les heb tot halfacht 's avonds, vliegt de tijd.

- Culturele Psychologie (3 lezingen per week0: Of: waarom Japanners minder individualistisch zijn dan Amerikanen. Denken mensen anders in andere culturen en hoe kunnen we dat testen. De prof schreef ons handboek, dus je krijgt de informatie dubbel. Handig.

- Culturele Anthropologie (2 lezingen per week plus tutorial): herinnert me heel erg aan Maastricht. Veel over 'wat is cultuur', veldwerk, sociale constructies, ... maar ook over witchkraft, cultureshock, rituelen en hockey :) Een paper wacht volgende week om geschreven te worden...

- Teaching Writing (2 keer per week): vak dat onverwacht in mijn schoot viel toen ik een mede-exchanger volgde naar haar volgende klas. De leraar leek me te geflipt om waar te zijn. Hij klom op de tafel, zong luidkeels Shakespeare, imiteerde Monty Python en had iets van Johny Depp. Dus heb ik me er voor ingeschreven. Onderwerp van de les: hoe kan je middelbare school leerlingen enthousiast maken voor schrijven. Echte inhoud van de les: one-man show van prof Kedrick over de ludieke gschiedenis van pen en papier, Japanse poezie en dreigbrieven uit krantenknipsels. Hoewel het de meest vreemde les is die ik ooit heb gehad, kan die luidkeelse man soms wel eens vermoeiend zijn zo vlak na het ontbijt...- Gisteren heb ik besloten Sensory Systems (oftewel: hoe werken de neuronen in de retina van het oog?) te laten vallen. Op de prof beoordelingswebsite was ik al gewaarschuwd voor prof Giashu "run away fast! She's evil!". Ik was beter vlugger weggerend, want die vrouw vloog sneller door de zintuigen dan mijn pen kon neerschrijven.

REIZEN

Tot daar het academische gedeelte van mijn leventje hier. Het leven daarbuiten is echter interessanter. Natuurlijk hebben we veel feestjes met de andere uitwisselingsstudenten. Erg ironisch eigenlijk. Hoewel ik in Canada ben, heb ik amper Canadese vrienden. De meerderheid van mijn feest- en reisgenootjes komen uit Korea (veeeeeeeeeeel Koreanen), Japan (mijn prive-leraren en leraressen Japans), Taiwan, Zweden, Spanje ( ik heb de echte JUAN gevonden!!!) en eentje uit Ierland, Buiten feesten, probeer ik ook zoveel mogelijk van Vancouver en omgeving tee zien.

Elk weekend zit vol uitstapjes. Vorig weekend bracht ik door in Penticton (hier zeven uur vandaan) voor een driedaagse met Canadese gastfamilies. Ik verbleef bij een veggie gezin met een passie voor Ierland. Harpmuziek, dans en tofu, het kon niet beter! En natuurlijk een interessant kosmosobservatorium, meren en prachtige bergen en ravijnen (en Clouseau als Belgisch cultureel product).

Het weekend ervoor was het prachtig zonnig weer. Reden genoeg voor mij an mijn Zweedse vriend Alex om naar Vancouver Island te varen (ongeveer 5 uur onderweg). En wat voor een onderweg! Op de ferry hadden we de luxe om echte Orka's te bewonderen vanaf het dek. Een Canadees naast ons was met verstomming geslagen. Hij had op zijn honderden ferrytochten nog maar 3 keer orca's gezien en nog nooit zo vlak bij de boot. Het was impressionant, fascinerend en zo adembenemend dat ik er niet aan dacht mijn fototoestel op de zwart witte beestjes te richten. In Victoria (hoofdstad van BC), gelegen op het eiland, hadden we een actief weekend. Zaterdag wandelden we uren in de zomerse hitte (het was 29 graden!) langs het water, het parlementsgebouw en de wel erg Brits aandoende straatjes. We verwonderden ons over de hippies en al de concentratie van veggie restaurantjes en tweedehandsboeken winkels. De zoektocht naar het kasteel bleek niet zo een succes. Na drie uur wandelen, raakten we hopeloos verdwaald in de buitenwijken van Victoria. Een vreemd vrouwtje wees ons de weg naar een donker bos (we hadden zware vermoedens van hekserij), dus maakten we uit veiligheidsoverwegingen rechtsomkeer. Zondag bracht ons naar de bossen van Potholes National Park. Echt het Canada dat je op postkaarten ziet: bergen, veel groen, zwemmen in meertjes met speelse otters, braambessen van de bomen plukken, oppassen voor beren...

Het weekend daarvoor gingen we hiken in de jungle van Stanley Park. Onderweg ontmoetten we heel wat wabeertjes (raccoons rule!) en spotten we zelfs een paar totempalen. Na acht uur wandelen (zonder eten) kwamen we terug in de bewoonde wereld. Geen wonder dat ik hier zo makkelijk gewicht kwijtraak. De week daarvoor had ik immers al Grouse Mountain getrotseerd (2,5 uur steil naar boven klimmen om in het land van de eekhoorntjes en grizzlyberen terecht te komen). Vermoeiend, maar worth the sweat...

NEVENACTIVITEITEN

De clubdays hadden zoveel Amerikaanse flair, dat ik me even in een Amerikaanse high school film waande. Het student centrum van drie verdiepingen stond vaol standjes van studentenclubs. Kies je club! Van yoga tot rafting, van journalist for human rights tot the UBC loves Vaginas club. Uit puur vermaak ben ik lid geworden van Origami club (de Japanner die de uitleg gaf, was een verbluffend vouwer en toverde een roos uit papier tevoorschijn. Ik was meteen verkocht en betaalde de 2 dollar lidgeld). Verder ben ik lid van de Psychologie Studentenclub (als welkomsgeschenk kreeg ik een gratis rat) en de filmclub (elke week film kijken voor maar 2 dollar). Ik ben nog niet zeker, maar waarschijnlijk ga ik ook bij de Yogaclub (de gratis proefles viel heel goed mee, net als de karate en capoeira klas).

Om mijn steentje bij te dagen aan de Vancouveriaanse wereld, doe ik elke week vrijwilligerswerk in een Inner-City school met Indigineous kinderen van 9 tot 13 jaar. Volgende week geef ik mijn eerste les... Arts and Cultures... Spannend! En op donderdagavond (en dit weekend) doe ik vrijwilligerswerk voor Earthsave ( www.earthsave.ca ) een non-profit educationele organisatie die bewustzijn voor gezondheid, milieu en ethische voedings- en levensstijlen bevordert. Hun jaarlijkse festival Taste of Health vindt dit weekend plaats. Je kan mij vinden bij hun infostand en als uitdeelster van gratis (vegan) hapjes! Nyam!!!

Heel veel groetjes! Foto's kunnen jullie vinden op http://cid-623d43d05c27b292.skydrive.live.com/browse.aspx/Photos/September%202008 of op het geliefde facebook!

Mis jullie!!!!!!!!!!

Dikke kussen uit Vancouver!


Veerle (die zichzelf hier Joanna noemt)