Jip
jankt
in de keuken
Geen poezie, maar harde realiteit. Zijn langgerekte treurzang om de avondtijd die kruipt zonder kwispel. Een kwispel om jou? Mijn kwispels zijn ook stil vanavond. De theory of mind ligt voor me. Child Development p. 298 Kinderen zijn geweldig. Zij kunnen zich vanaf hun derde al inleven in anderen. Volwassenen doen daar veel langer over. Kijk maar naar de huidige Belgische politiek. Laten we daarom stoppen met kinderen eten. Of tenminste hun leven en tijd op te schrokken en als nootjes te kraken onder stapels schoolboekkennis. Laat ze niet leeglopen door een overstromingsspel van regels en verboden en cijfers en altijd die rode pen. Waar is een knuffel als je hem nodig hebt? Waar is het respect? Waar is de blik die dierbaarheid bevestigt. Dierbaar. Zalig woord. Helemaal anders dan 'dierlijk', 'beestig', 'bestialiteit', etc. Dierbaar is het dichtbije, dat je bij sommige mensen nooit vindt, bij sommige des te meer. Wederzijdse dierbaarheid. Ik verlies je niet, ondanks de afstand. Ik sla je gade, gadesla, als je achter glas naar woorden zoekt of een stil moment voorbijzucht. Mag ik je missen? Of is dat egoistisch van me? Je blijft niet. 'Don't go away' overstemt Mika. "Forever and a day" vs. "No hope, no love, no glory, no happy ending". Happy endings zijn voor monisten. Voor mij een portie universeel uitlaatklepverdriet graag...
(kom terug)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten